Το κυρίως θέμα της διπλωματικής αυτής εργασίας είναι ο βιοσυντηρισμός ως φιλοσοφικό κίνημα και τα επιχειρήματα που έχουν παραχθεί από διάσημους θεωρητικούς του κινήματος ενάντια στην έννοια της «ανθρώπινης ενίσχυσης» όπως αυτή παρουσιάζεται και ενυπάρχει στο κίνημα των τρανσουμανιστών. Στο πρώτο μέρος επεξηγούνται οι όροι «ανθρώπινη ενίσχυση» και τα είδη της, ο «τρανσουμανισμός», οι «τρανσουμανιστές», οι «τρανσχιούμαν», οι «σάϊμποργκ/μέτα-χιούμανς», οι «ποστχιούμανς» και ο «ποστουμανισμός». Στη συνέχεια παρουσιάζεται το κίνημα του βιοσυντηρισμού και η ιδέα του γράφοντος για τους τρεις τρόπους να είσαι βιοσυντηριστής, όταν ζεις στη φιλελεύθερη δημοκρατία. Ακολουθεί το δεύτερο μέρος της εργασίας το οποίο αποτελείται από την παρουσίαση έξι επιχειρημάτων βιοσυντηριστών ενάντια στην έννοια της ανθρώπινης ενίσχυσης κατά τους τρανσχιουμανιστές. Τα επιχειρήματα είναι: «το επιχείρημα διατήρησης της ανθρώπινης φύσης» ως σύνολο πολλών διαφορετικών επιχειρημάτων με κοινή στόχευση, το «επιχείρημα της υψηλότερης αξίας» των G.A. Cohen & N. Agar, το επιχείρημα του «Παράγοντα Χ» από τον F. Fukuyama, το επιχείρημα της «συνθήκης πρόληψης» του G. Annas, το επιχείρημα του J. Habermas για το «πώς οι (αναπαραγωγικές) ενισχύσεις βλάπτουν την αυτονομία» και το επιχείρημα του L. Kass «ο Παράγοντας της Αηδίας». Κατόπιν φτάνουμε στα συμπεράσματα σχετικά με την ανθρώπινη ενίσχυση, την βιοσυντηρητική ρητορική ενάντια στον τρανσουμανισμό, τον χαρακτήρα της επιχειρηματολογίας των βιοσυντηριστών και την αξία της αντιπαράθεσης των δύο κινημάτων.
(EL)
The main theme of this thesis is the bioconservatism as a philosophical movement and the arguments that have been produced by notable bioconservatives against the notion of the term human enhancement as transhumanists approach the term. First, the terms human enhancement, transhumanism, transhumanists, transhumans, cyborgs / metahumans, posthumans, and posthumanism are explained. Secondly, the bioconservatism movement and the writer’s idea of the three different ways of being a bioconservative when living in a liberal state are presented. Then, it follows the second part of the thesis which it is constructed by showing six basic bioconservative arguments against the transhumanist approach to human enhancement. The arguments are: the “Human Nature Preservation” (HNP) summa of arguments, the “best value” argument by G.A. Cohen and N. Agar, the “Factor X” argument by F. Fukuyama, the “precautionary principle” argument by G.J. Annas, the J. Habermas’ argument on "how the (reproductive) enhancements are against autonomy” and L. Kass’ “Yuck Factor” argument. We conclude with some closing remarks on the human enhancement, the bioconservative rhetoric against transhumanism, the character of the bioconservative argumentation and the usefulness of the debate.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
