Ο Κορινθιακός κόλπος είναι ένας από τους πιο σεισμοτεκτονικά ενεργούς χώρους στην Ευρώπη. Η ανατολική πλευρά του όπου και γίνεται η τρέχουσα μελέτη υπόκειται σε κινήσεις παρόμοιες με τη δυτική, δηλαδή NNE-SSW (Armijo et al., 1996).Ο υψηλότερος ρυθμός διάνοιξης εντοπίζεται στη δυτική πλευρά (15 mm/έτος), ενώ στο ανατολικό τμήμα περιορίζεται σε 10 mm/έτος. Το κύριο μέρος της παραμόρφωσης βρίσκεται εντός του κόλπου (Briole et al., 2003), ο οποίος κυριαρχείται από κανονικά ρήγματα διεύθυνσης ΔΒΔ-ΑΝΑ. Οι εφελκύστηκες τάσεις στο ανατολικό κομμάτι του Κορινθιακού Κόλπου σχετίζονται με ένα εξαιρετικά κατακερματισμένο σύστημα κανονικών ρηγμάτων. Η κύρια διεύθυνση αυτών είναι Α-Δ, αν και παρατηρούνται επίσης δευτερεύοντα μικρότερα ρήγματα (με διευθύνσεις ΒΔ-ΝΑ και ΒΑ-ΝΔ). Οι κυριότερες δομές στην περιοχή μελέτης είναι τα ρήγματα Καπαρέλλι, Ερυθρές, Γερμενός και Μύτικας (Ganas et al., 2013).Η ενεργός τεκτονική στην περιοχή έχει οδηγήσει σε αρκετούς μεγάλους σεισμούς από το 1900, με μεγέθη ροπής (Mw) που κυμαίνονται μεταξύ 4,1 και 6,2 (Μακρόπουλος κ.ά., 2012). Τα μεγαλύτερα γεγονότα που συναντάμε είναι της ακολουθίας των Αλκυονίδων του Φεβρουαρίου-Μαρτίου 1981, με τρεις σεισμούς Mw> 6,0 Mw που προκάλεσαν εκτεταμένες ζημιές σε κτίρια και υποδομές στο ανατολικό κομμάτι του κόλπου, καθώς και στην Αθήνα (Papazachos and Papazachou, 2003). Έκτοτε, η σεισμικότητα ήταν περιορισμένη(π.χ. Παπαδημητρίου κ.ά., 1999) με καταγεγραμμένα λίγα μικρά επεισόδια σεισμικής δραστηριότητας στην περιοχή. Η τρέχουσα μελέτη ενσωματώνει έναν ολοκληρωμένο σεισμικό κατάλογο από το 1900 έως το 2017 για την ευρύτερη περιοχή των Βιλίων. Τα χωρικά χαρακτηριστικά της ακολουθίας του 2013 δεν παρουσιάζουν κάποιο συσχετισμό με τα ρήγματα που απεικονίζονται στην περιοχή. Έτσι, το/τα ρήγματα που μπορεί να σχετίζονται με την ακολουθία του 2013 θα μπορούσε να είναι ένα τυφλό ρήγμα ή το ρήγμα Κορομπίλι με διεύθυνση ΒΑ-ΝΔ και κλίση προς ΝΑ. Επιπλέον, παρατηρείται ένα μικρότερο ρήγμα διεύθυνσης ΝΝΑ κοντά στο χωριό Άγιος Βασίλειος που και αυτό θα μπορούσε να συνδεθεί με την ακολουθία του 2013. Τοποθετημένα σε ένα ευρύτερο τεκτονικό πλαίσιο, το/τα ρήγμα/τα που ευθύνονται για τα γεγονότα του 2013 εντάσσονται μεταξύ μεγαλύτερων κανονικών ρηγμάτων διεύθυνσης Α-Δ και ρηγμάτων με διευθύνσεις ΒΔ-ΝΑ και ΒΑ-ΝΔ, όπως το ρήγμα Δόβρενα στα δυτικά, το ρήγμα Καπαρέλλι στα βόρεια, τα ρήγματα Μύτικα και Γερμενό στα νότια και το ρήγμα Ερυθρές στα ανατολικά, το τελευταίο είναι το βορειότερο οριακό/ρήγμα στο ανατολικό τμήμα του ενεργού Κορινθιακού κόλπου. Όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα του 1981, η γνώση της σεισμοτεκτονικής σε μια ενεργή περιοχή κοντά στην Αθήνα, τη μεγαλύτερη μητρόπολη στην Ελλάδα, είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση των εκτιμήσεων σεισμικού κινδύνου και για τη λήψη μέτρων και τη βελτίωση του κτιριακού κώδικα.
(EL)
The Gulf of Corinth (GoC) is a unique site for seismotectonic studies in Europe. The eastern side of the GoC is subject to extensional directions similar to the western, i.e. NNE-SSW (Armijo et al., 1996). The highest extensional rate is located in the western side (15 mm/yr), while in the eastern part it is constrained at 10 mm/yr. The main part of the deformation is found offshore, within the gulf (Briole et al., 2003). The gulf is dominated by normal faulting trending WNW-ESE. The extension in the Eastern Gulf of Corinth (EGoC) is related to a highly segmented fault system. The main strike of these faults is E-W, although secondary directions (NW-SE and NE-SW) are also observed. The major structures in the study area are the Kaparelli, Erithres, Germeno and Mytikas faults (Ganas et al., 2013). Active tectonics in the EGoC have led to several major earthquakes since 1900, with moment magnitudes (Mw) ranging between 4.1 and 6.2 (Makropoulos et al., 2012). The largest events are the mainshocks of the Alkyonides sequence of February-March 1981, with three Mw>6.0 earthquakes causing extensive damage to buildings and infrastructure in the EGoC, as well as to Athens (Papazachos and Papazachou, 2003). Since then, seismicity has been scarce (e.g. Papadimitriou et al., 1999). However, small episodes of seismic outburst have been recorded. The current study incorporates a comprehensive seismic catalogue from 1900 up to 2017 for the broader area of Vilia. The spatial features of the 2013 sequence do not present a definite correlation with the faults mapped in the area. Thus, the causative fault(s) for the 2013 sequence could be a blind normal fault, or the NE-SW, SE-dipping Korombili fault. In addition, a smaller, SSE dipping fault is also observed near Agios Vasileios village: this could also be connected to the 2013 sequence. Placed in a broader tectonic context, the fault(s) responsible for the 2013 events is located between major E-W normal and oblique-normal faults, such as the Erythres fault to the east, the Kaparelli fault to the north, the Mytikas and Germeno faults to the south and the Domvrena fault to the west, the latter being the northern marginal fault in the eastern part of the active GoC. As evidenced by the events of 1981, the knowledge of seismotectonics in an active area close to Athens, the largest metropolitan area in Greece, is crucial for improving the estimates of seismic hazard and for taking steps towards risk mitigation and refining the building code.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
