Regulatory measures to address the risk from the shadow banking system in the E.U. and the U.S.A.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών   

Αποθετήριο :
Πέργαμος   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*



Regulatory measures to address the risk from the shadow banking system in the E.U. and the U.S.A.

Σταμέλου Φιλιώ (EL)
Stamelou Filio (EN)

born_digital_postgraduate_thesis
Διπλωματική Εργασία (EL)
Postgraduate Thesis (EN)

2022


Το σκιώδες τραπεζικό σύστημα ορίζεται από το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (FSB) ως "σύστημα πιστωτικής διαμεσολάβησης που περιλαμβάνει οντότητες και δραστηριότητες εκτός του κανονικού τραπεζικού συστήματος". Αυτό σημαίνει ότι ο μόνος τρόπος για τον εντοπισμό της σκιώδους τραπεζικής δραστηριότητας βασίζεται σε δύο αλληλένδετους πυλώνες: τις οντότητες που λειτουργούν εκτός του κανονικού τραπεζικού συστήματος, που εξετάζονται μέσω των δραστηριοτήτων που εκτελούν και των δραστηριοτήτων που λειτουργούν ως σημαντικές πηγές χρηματοδότησης αυτών των μη τραπεζικών οντοτήτων. Σε αυτό το πλαίσιο, μόνο οι μη τραπεζικοί μεσάζοντες, οι οποίοι λειτουργούν με φαινομενικά παρόμοιο τρόπο με τις εμπορικές τράπεζες ,δηλαδή αυτόν της τραπεζικής διαμεσολάβησης, δημιουργώντας υπερβολική μόχλευση, μετασχηματισμούς διάρκειας και ρευστότητας και μετακύλιση του πιστωτικού κινδύνου, μπορούν να θεωρηθούν ως σκιώδεις τράπεζες, λόγω του γεγονότος ότι θέτουν απειλές, κινδύνους και δυσμενείς επιπτώσεις στη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, και ιδίως, λόγω του κινδύνου να συμβεί ρυθμιστικό αρμπιτράζ. Για αυτό το λόγο συνέβαλαν στο ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2007-2009, ειδικά στις ΗΠΑ, όπου κατηγορήθηκαν από τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, Timothy Geithner, μετέπειτα πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης, ως ο κύριος λόγος για το «πάγωμα» των πιστωτικών αγορών. Πράγματι, οι σκιώδεις τράπεζες δεν είναι παραδοσιακές, εμπορικές τράπεζες και επομένως δεν υπόκεινται στις ίδιες ρυθμίσεις και στην ίδια εποπτεία, ούτε στις διευκολύνσεις της κεντρικής τράπεζας ή προβλέψεις του τραπεζικού «διχτυού ασφαλείας», και αυτό οδηγεί σε υψηλή πιθανότητα κινδύνων και ευπάθειας. Ειδικότερα, οι μεσάζοντες χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί (π.χ. Αμοιβαία κεφάλαια της χρηματαγοράς , ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου, οντότητες για τιτλοποίησεις , δανειστές κινητών αξιών και φορείς για δομημένες επενδύσεις, τράπεζες επενδύσεων και μεσίτες στεγαστικών δανείων) που παρέχουν πίστωση και ρευστότητα, ασκούν δραστηριότητες σκιώδους τραπεζικής, κυρίως σε «φορολογικούς παραδείσους», διευκολύνοντας τη δημιουργία τεράστιου ποσού πίστωσης σε όλο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Σε αντίθεση με τις εμπορικές τράπεζες, δεν λαμβάνουν καταθέσεις ώστε να χρηματοδοτούν τις πιστώσεις, αλλά οι πιστώσεις που δίνουν βασίζονται σε βραχυπρόθεσμα κεφάλαια που προέρχονται από επενδυτές. Εκεί ξεκινά το πρόβλημα. Δεδομένου ότι τα χρήματά τους παρέχονται από χρεόγραφα εξασφαλισμένα με περιουσιακά στοιχεία ή από την αγορά συμφωνιών επαναγοράς, είναι σαφές ότι οι πιστωτικοί κίνδυνοι και οι κίνδυνοι ρευστότητας είναι υψηλοί και, εάν δεν ρυθμίζονται και διαχειρίζονται, μπορούν να προκαλέσουν σημαντική ζημιά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και, φυσικά, στους δανειολήπτες του σκιώδους τραπεζικού συστήματος. Ωστόσο, οι οντότητες και οι συμμετέχοντες σε αυτό το σύστημα είναι πολυάριθμοι, το ποσοστό του συνολικού χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι αξιοσημείωτο, η αξία του ενεργητικού του υπολογίζεται σε τρισεκατομμύρια και ταυτόχρονα είναι εξαιρετικά ανεξέλεγκτη, καθιστώντας το ελκυστικό και επικίνδυνο ταυτόχρονα. Ωστόσο, ευθύνεται δίκαια αυτή η διαβόητη αλλά κερδοφόρα βιομηχανία για όλες τις αποτυχίες και τις αναποτελεσματικότητες; Πώς μπορούμε να το κάνουμε να λειτουργήσει έτσι ώστε να έχουμε όλο το κέρδος και να καταφέρουμε να διαχειριστούμε και να ελαχιστοποιήσουμε τους κινδύνους; Πώς μπορεί ο χρηματοοικονομικός τομέας και οι συμμετέχοντες του να εμπιστεύονται ένα σύστημα που ούτως ή άλλως ονομάζεται «σκιώδες»; Όλα αυτά θα τα εξετάσουμε στις επόμενες σελίδες. (EL)
The shadow banking system is defined by the Financial Stability Board (FSB) as “a system of credit intermediation that involves entities and activities outside the regular banking system”. This means that the only way to identify the shadow banking activity is based on two intertwined pillars: entities operating outside the regular banking system, examined through the activities they perform and activities that act as important sources of funding of these non-bank entities. In this spectrum, only non-bank intermediaries, which operate in a seemingly similar way with traditional banks meaning performing banking intermediation, creating excessive leverage, maturity and liquidity transformation, and credit risk transfer, can be considered as shadow banks because of the fact that they pose threats, risks and adverse effects to financial stability, and especially, because of the danger of a regulatory arbitrage happening. That is why these activities contributed in the outbreak of the Global Financial Crisis in 2007-2009, especially in the USA, where it was blamed by the U.S. Treasury Secretary Timothy Geithner, later President and CEO of the New York Federal Reserve Bank, as the main reason for the “freezing” of the credit markets. Indeed, shadow banks are not traditional, commercial banks and thus are not subject to the same regulation and supervision, nor central bank facilities or safety net arrangements, and that leads to high potentiality of risks and vulnerability. In particular, these financial intermediaries (i.e. money market funds, private equity funds, hedge funds, securitization vehicles, securities lenders, and structured investment vehicles, investment banks and mortgage brokers) which operate the shadow-banking activities, mostly in tax heavens, facilitate the creation of huge amount of credit across the global financial system. In contrast with commercial banks, they do not take deposits to lend out to borrowers, but the credit they give is based on short –term funds that come from investors. That is where the problem begins. Since their funds are provided by asset-backed commercial paper or by the repo market, it is clear that credit and liquidity risks are high and if not regulated and managed, can cause significant damage to the financial system and ,of course, to the borrowers of the shadow banking system. However, the entities and participants of this system are numerous, the percentage of the total financial system is remarkable, its assets’ worth is counted in trillions and at the same time is highly unregulated, making it appealing and dangerous at the same time. However, is this infamous yet profiting industry fairly blamed for all the failures and inefficiencies? How can we make it work so that we gain all the profit and succeed to manage and minimize the risks? How can the financial sector and its participants trust a system that is called “shadow” anyway? We are going to examine all these in the following pages. (EN)

Δίκαιο – Νομοθεσία

Δίκαιο – Νομοθεσία (EL)
Law and Legislation (EN)

Αγγλική γλώσσα

Σχολή Νομική » Τμήμα Νομικής » ΠΜΣ Δημόσιο Δίκαιο » Κατεύθυνση Δημόσιο Χρηματοπιστωτικό Δίκαιο
Βιβλιοθήκη και Κέντρο Πληροφόρησης » Βιβλιοθήκη Νομικής Σχολής

https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.