«Κάθε μουσικό κίνημα, κάθε μουσική σκηνή, για να επιβιώσει και να διαδοθεί πρέπει να έχει την εστία του, το σπίτι του». Αυτά ήταν τα λόγια του Frank (Panx Romana), σε μία συναυλία του συγκροτήματος που με ώθησαν να ερευνήσω τη συγκεκριμένη μουσική κοινότητα που στεγάζεται σε ένα κτήριο πάνω από την κεντρική αγορά του Πειραιά. Το πιο συχνό όνομα που δίνουν τα μέλη της κοινότητας σε αυτό, είναι “κρεαταγορά”. Κεντρικός μου στόχος είναι να μελετήσω τον τρόπο με τον οποίο συμβάλλει η κοινωνικότητα του χώρου στη μουσική (και όχι μόνο) έκφραση των μελών του κτηρίου. Με ποιους τρόπους συγκροτείται αυτή η κοινότητα; Tι είδους συναισθήματα προκαλούνται στις ζωντανές επιτελέσεις και τι σημαίνουν αυτά για τη σκηνή και τους ανθρώπους που συμμετέχουν σ'αυτήν; Με ποιους τρόπους διαμορφώνονται οι σχέσεις των μουσικών με το κοινό τους; Πως αντιλαμβάνονται τα υποκείμενα μελέτης μου το χώρο των δωματίων, αλλά και ολόκληρο το κτήριο; Έτσι, στο πρώτο κεφάλαιο αναζητώ τις θεωρητικές και μεθοδολογικές αφετηρίες της δημοφιλούς μουσικής παγκοσμίως, εντάσσω την έρευνά μου στο πλαίσιο της θεωρίας της επιτέλεσης και αναζητώ τις έννοιες του χώρου όπως έχουν αναλυθεί από τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες. Στο δεύτερο κεφάλαιο επιλέγω να εστιάσω στις διάφορες μορφές επιτέλεσης που συνάντησα στο κτήριο. Μιλάω για την κοινωνικότητα που συνάντησα στο κτήριο και στα δωμάτια τα οποία επισκέφθηκα και προσπαθώ να εξηγήσω γιατί αυτή η έννοια είναι τόσο σημαντική για τη μουσική έκφραση των ατόμων. Ακόμα ερευνώ με ποιον τρόπο το "άραγμα" (sic) και η ακρόαση μουσικής βοηθούν στο χτίσιμο σχέσεων μεταξύ των μελών του κτηρίου. Έπειτα, περιγράφω τους χώρους των επιτελέσεων μέσα στο κτήριο, τα δωμάτια των συγκροτημάτων και τα συναισθήματα που κάποιος μπορεί να βιώσει εκεί είτε είναι ακροατής είτε μουσικός. Τέλος, αναφέρομαι στη ζωντανότητα (liveness) των λάιβ που γίνονται στο κτήριο και στις ενσώματες πρακτικές των μουσικών μέσα σε αυτά. Στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο, εξετάζω την κοινότητα για την οποία μου μίλησαν οι συνομιλητές μου. Εξετάζω ποια είναι τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν αυτήν την κοινότητα και αναφέρομαι στη μουσική σκηνή που έχει δημιουργηθεί εκεί. Έπειτα, μιλάω για το χρέος και την ανταλλαγή. Χρέος όχι απαραίτητα οικονομικό, αλλά πολλές φορές ηθικό και ανταλλαγή όχι μόνο υλικών αγαθών, αλλά και ιδεών, απόψεων και ήχων. Εμπνευσμένος από τη θεωρία του David Graeber για το χρέος και την ανταλλαγή, αναφέρομαι στο (ηθικό) χρέος μεταξύ των μελών και την ανταλλαγή (ιδεών, εξοπλισμού, υλικών αγαθών κ.ά.) ως τη βάση για την κοινωνικότητα των μελών μέσα σε αυτήν την κοινότητα. Τέλος, δανείζομαι τα “μουσικά μονοπάτια” (musical pathways) της Ruth Finnegan για να τονίσω το πόσο σημαντικό είναι για τα υποκείμενα με τα οποία μίλησα να υπάρχει μία συνέχεια στο χώρο, τα δωμάτια να μην μείνουν ποτέ άδεια και το κτήριο να μην εγκαταληφθεί.
(EL)
“Each musical movement, each music scene, in order to survive and spread must have their own center, their home”. These were the words of Frank (Panx Romana) in a concert of his band, that pushed me to explore this specific musical community housed in a building above the central market of Piraeus. The most common name given to that building by community members is “kreatagora” (meat market). My main goal is to study how the sociality cultivated inside that space contributes to the musical (and not only) expression of the members of the building. In what ways is this community formed? What kinds of emotions are produced in the live performances and what these emotions mean for the scene and the people who participate in it? In what ways are the relations of the musicians formed with their audience? How do my subjects perceive the space of the rooms, but also the whole building? Thus, in the first chapter I look for the theoretical and methodological starting points of popular music worldwide, I integrate my research in the context of performance theory and I look for the concepts of space as analyzed by the social sciences and humanities. In the second chapter I choose to focus on the various forms of performance I encountered in the building. I'm talking about the sociality I encountered there, the rooms I visited and I'm trying to explain why this concept is so important to people's musical expression. I'm still researching how "aragma” (plowing) and listening to music help build relationships between building members. Next, I describe the performance venues inside the building, the band rooms, and the emotions one can experience there whether one is a listener or a musician. Finally, I am referring to the liveness of the performances that takes place in the building and the tangible practices of the musicians inside them. In the third and final chapter, I look at the community my interlocutors talked about. I look at the characteristics that shape this community and I refer to the music scene that has been created there. Next, I talk about debt and exchange. Debt not necessarily financial, but often moral and exchange not only of material goods, but also of ideas, opinions and sounds. Inspired by David Graeber's theory of debt and exchange, I refer to the (moral) debt between members and the exchange (of ideas, equipment, material goods, etc.) as the basis for members' sociality within this community. Finally, I borrow Ruth Finnegan's "musical pathways" to emphasize how important it is for the subjects I spoke to maintain their space, the need for the rooms never to be empty and for the building not to be abandoned.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
