Αντικείμενο της εργασίας αποτελεί το ιστορικό πλαίσιο και η σημασία της «Magna Carta», ενός εγγράφου με μεγάλη σπουδαιότητα τόσο για την αγγλική όσο και την παγκόσμια ιστορία δικαίου. Αρχικά, γίνεται αναφορά σε στοιχεία του πρώιμου αγγλικού δικαίου και στα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν στην υπογραφή της «Magna Carta» το 1215 στη μεσαιωνική Αγγλία. Ακολούθως, περιγράφεται εν συντομία η δομή και το περιεχόμενο των άρθρων που περιλαμβάνονται σε αυτή, ενώ στη συνέχεια δίνεται έμφαση σε συγκεκριμένες διατάξεις με ιδιαίτερη σημασία. Αυτά είναι το άρθρο 12, σχετικό με την απαγόρευση αυθαιρεσίας των φόρων, το άρθρο 17, το οποίο αναφέρεται στην αποσυμφόρηση των βασιλικών δικαστηρίων, τα άρθρα 39 και 40 που αποβλέπουν σε μια καλύτερη απονομή της δικαιοσύνης και το άρθρο 61, από το οποίο απορρέει η ανωτερότητα του νόμου έναντι πάντων, συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου του βασιλιά. Έπειτα, γίνεται μνεία και στην επίδραση που άσκησε η «Magna Carta» τόσο στη διαμόρφωση του κοινοδικαίου της Αγγλίας όσο και σε μεταγενέστερους νομικούς θεσμούς. Στους τελευταίους περιλαμβάνονται η «Έκκληση Δικαίου», η αρχή «Habeas Corpus», η «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων» και η «Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου». Τέλος, υπογραμμίζεται ότι η «Magna Carta», ενώ αρχικά ήταν ένα έγγραφο που αποσκοπούσε στην εξυπηρέτηση συμφερόντων μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης, αυτής των βαρόνων, τελικά άσκησε καθοριστική επίδραση σε νομικά κείμενα διεθνούς εμβέλειας.
(EL)
The object of the thesis is the historical background and the importance of the «Magna Carta», which was a document of great significance for both the English and the global legal history. At first, there are references regarding some elements of early English law and some historical events which led to the signing of the «Magna Carta» in 1215 in medieval England. Subsequently, there is a brief description of the structure and the context of the chapters included in the «Magna Carta», followed then by an emphasis on specific clauses of special notability. These are the clause 12, regarding the prohibition of tax arbitrariness, clause 17, which refers to the decongestion of the royal courts, clause 39 and 40, both of which have the purpose of a greater administration of justice, and clause 61, from which derives the supremacy of law over everyone, including the king himself. Afterwards, there is also a reference to the influence of the «Magna Carta» on both the formation of English common law and on later legal institutions. The latter include the «Petition of Rights», the principle of «Habeas Corpus», the «Bill of Rights» and «The Universal Declaration of Human Rights». Finally, it is underlined that the «Magna Carta», while being at first a document destined to serve the interests of a specific social class, that of the barons, ultimately exerted a decisive influence on legal texts of international range.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
