Εισαγωγή
Σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες, ο διαδερμικός θερμοκαυτηριασμός αποτελεί ενδεδειγμένη μέθοδο αντιμετώπισης μικρών νεφροκυτταρικών όγκων (RCC) με διάμετρο ≤ 3 εκ. Στη τρέχουσα βιβλιογραφία ο αριθμός των μελετών που αφορούν την αντιμετώπιση των εν λόγω όγκων με τη χρήση μικροκυμάτων (MWA) παραμένει περιορισμένος. Επιπλέον, έχουν προταθεί διάφορα συστήματα αξιολόγησης των μορφομετρικών χαρακτηριστικών των πρωτοπαθών όγκων νεφρού, με σκοπό τη πρόβλεψη της υποτροπής και των επιπλοκών ακολούθως της χειρουργικής επέμβασης. Η εφαρμογή και ο ρόλος των ανωτέρω συστημάτων στις διαδερμικές τεχνικές θερμοκαυτηριασμού παραμένει υπό διερεύνηση.
Σκοπός της μελέτης
Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αναδρομική αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας της χρήσης του θερμοκαυτηριασμού με μικροκύματα στη θεραπεία νεφροκυτταρικών καρκινωμάτων σταδίου T1 υπό την καθοδήγηση του αξονικού τομογράφου. Παράλληλα, η παρούσα έρευνα αποσκοπεί στη διερεύνηση του ρόλου δύο συστημάτων βαθμονόμησης των νεφροκυτταρικών όγκων, των RENAL και mRENAL, στο τελικό ογκολογικό αποτέλεσμα.
Υλικά και μέθοδοι
Στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 76 ασθενείς σταδίου T1 (T1N0M0), 84% εξ αυτών σταδίου T1a και 16% σταδίου T1b. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε MWA υπό καθοδήγηση αξονικού τομογράφου. Ο μέσος όρος του μεγέθους των βλαβών ήταν 3 εκ. Η πλειονότητα των βλαβών ήταν εξωφυτικές (84.2%), με >7 mm εγγύτητα στο πυελοκαλυκικό σύστημα (55.3%), οπίσθια εντόπιση (72.0%), χωρίς να διαπερνούν τις πολικές γραμμές (56,6%). Η μέση βαθμολογία των RENAL και mRENAL ήταν 5.7 (SD=1.9) και 6.1 (SD=2.1) αντίστοιχα.
Αποτελέσματα
Όσον αφορά τους όγκους σταδίου Τ1a υπολειμματικός όγκος εντοπίστηκε σε 3 ασθενείς (3/64) (LCT-primary technical success 95,3%), στους οποίους πραγματοποιήθηκε δεύτερη συνεδρία θερμοκαυτηριασμού, χωρίς να αναδειχθεί υπολειμματική ενεργή νόσος κατά την παρακολούθηση αυτών (secondary technical success 100%). Για τους όγκους σταδίου Τ1b υπολειμματικός όγκος εντοπίστηκε σε 4 ασθενείς (4/12) (LCT-primary technical success 66,7%). Επιπροσθέτως, η στατιστική πολυπαραγοντική μελέτη που πραγματοποιήθηκε ανέδειξε σημαντική προγνωστική ικανότητα αμφότερων των συστημάτων βαθμονόμησης για πρόοδο νόσου, με κατώτερο όριο το 6,5. Επίσης, διαπιστώθηκε πως η πρόοδος νόσου ήταν στατιστικώς σημαντικά μεγαλύτερη σε όγκους με διάμετρο > 4 εκ, με σημαντική εγγύτητα στη νεφρική πύελο (< 4 χιλ), σε όγκους που διαπερνούσαν (> 50%) τις πολικές γραμμές και σε όγκους με πρόσθια εντόπιση. Κανένα από τα επιμέρους χαρακτηριστικά των κλιμάκων RENAL και mRENAL δεν επηρέασε σημαντικά τη πιθανότητα επιπλοκών.
Συμπέρασμα
Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης υποδεικνύουν ότι ο διαδερμικός θερμοκαυτηριασμός με μικροκύματα είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος για τη θεραπεία των T1 νεφροκυτταρικών όγκων. Επίσης, η παρούσα μελέτη αποδεικνύει πως η πιθανότητα υποτροπής ακολούθως του θερμοκαυτηριασμού αυξάνεται σημαντικά με την αύξηση του μεγέθους του όγκου (> 4εκ), την εγγύτητα <4 χιλ στο πυελοκαλυκικό σύστημα και σε όγκους που διαπερνούν την νοητή πολική γραμμή του νεφρού περισσότερο > 50%.
(EL)
Introduction
International guidelines advocate the use of percutaneous ablation as an alternative treatment option for small renal cell carcinomas (RCC) with maximum diameter ≤ 3 cm. However, the number of studies regarding the application of microwave ablation (MWA) in the treatment of small renal cell carcinomas remains limited.
Purpose of the study
The aim of the present study was to evaluate the safety and efficacy of computed tomography (CT)-guided percutaneous microwave ablation (MWA) in the treatment of renal cell carcinomas (RCC) and to evaluate the performance of two different nephrometry scores, RENAL and mRENAL, in the prediction of oncological outcomes as well as to investigate any additional morphometry characteristics affecting the outcome.
Materials and methods
The study included 76 stage T1 (T1N0M0) patients, 84% of them stage T1a and 16% stage T1b. All patients underwent CT-guided MWA. Mean size of the lesions was 3 ± 1.3 cm. The majority of the lesions were exophytic (84.2%), with > 7 mm nearness to the collecting system (55.3%), located posteriorly (72%), and lower to polar lines (56.6%). Mean RENAL and mRENAL scores were 5.7 (SD = 1.9) and 6.1 (SD = 2.1) respectively.
Results
Regarding T1a tumors residual tumor were detected in three patients (3/64) (LCT-primary technical success 95.3 %). All three patients with partial response were retreated with percutaneous ablation; complete response in the follow-up imaging (secondary technical success) was 100%. The primary efficacy rate for T1b tumors was 66.7% (8/12); 2/4 patients were re-treated with ablation combined with trans-arterial embolization, one patient was re-treated with ablation only and one patient refused any further treatment. Statistical analysis revealed a significant predictive ability of both grading systems, RENAL and mRENAL for disease progression, with the cut off limit of 6.5. Progression rates were associated significantly with greater tumor size (> 4 cm), with < 4 mm nearness to the collecting system, for tumors crossing a polar line and with the anterior location. None of the individual characteristics of the RENAL and mRENAL scales significantly influenced the likelihood of complications.
Conclusion
The results of the present study indicate that CT-guided percutaneous MWA is a safe and effective technique for the treatment of T1 renal cell carcinomas. Different morphometric parameters of renal cell carcinomas including RENAL and mRENAL score > 6.5, size >4 cm, proximity to the collecting system (<4 mm) and crossing of polar lines impact the efficacy of MWA and progression survival rates. None of the of these factors have shown an association with the complication rate.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
