Εισαγωγή: Οι πρόσφατες φυσικές καταστροφές έχουν καταστήσει την ετοιμότητα και την εκπαίδευση σε περιπτώσεις καταστροφών δημόσια προτεραιότητα. Η ετοιμότητα των νοσηλευτών και η άμεση ανταπόκριση είναι απαραίτητες για να σωθούν ζωές και να μειωθούν οι συνέπειες των καταστροφών και των αναδυόμενων πανδημιών.
Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η ετοιμότητα του νοσηλευτικού προσωπικού σε καταστροφές όπως ο σεισμός και η πυρκαγιά σ’ ένα δημόσιο νοσοκομείο της Αττικής.
Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε συγχρονική μελέτη σε δείγμα ευκολίας 93 νοσηλευτών και βοηθών νοσηλευτών ενός δημόσιου γενικού νοσοκομείου της Αττικής. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε δομημένο ανώνυμο ερωτηματολόγιο για να υπολογιστεί η ετοιμότητα των συμμετεχόντων. Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το SPSS ο έλεγχος υποθέσεων τεστ chi-square και ο συντελεστής του Pearson. Ως στατιστικά σημαντική ορίστηκε η τιμή p-value <0,05.
Αποτελέσματα: Το ποσοστό συμμετοχής ανήλθε στο 86,9%., με την πλειοψηφία (86%) να αποτελείται από γυναίκες. Οι περισσότερες ανήκαν στην ηλικιακή ομάδα 40-50 και η μέση τιμή της προϋπηρεσίας τους ήταν τα 15,2 (±10,6) έτη. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν νοσηλεύτριες (77,4%) και εργάζονταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (26,9%). Οι μισές είχαν εργαστεί σε άλλα νοσοκομεία νωρίτερα (52,7%) ενώ δεν είχαν ενημερωθεί σχετικά με τις ενέργειες που οφείλουν να εφαρμόσουν κατά τη διάρκεια μιας καταστροφής, μετά την πρόσληψή τους στο παρόν νοσοκομείο (53,8%).
Οι βοηθοί νοσηλευτών φαίνεται να γνωρίζουν καλύτερα τον ρόλο τους, από τους/τις νοσηλεύτριες, σε περίπτωση σεισμού ή πυρκαγιάς κατα τη διάρκεια της εργασίας τους. Όπως και τις αρμοδιότητες άλλων εμπλεκόμενων φορέων, (p=0,047 και p=0,008 αντίστοιχα). Οι συμμετέχοντες που είχαν σχετική πρότερη ενημέρωση γνώριζαν ότι υπάρχει σχέδιο δράσης σε περίπτωση σεισμού (p=0,001).
Η προϋπηρεσία σε άλλο νοσοκομείο επηρεάζει σημαντικά την ετοιμότητα των νοσηλευτών/τριών, καθώς όσοι/ες είχαν εργαστεί σε άλλα νοσοκομεία θα συμμετείχαν ευχάριστα σε ασκήσεις ετοιμότητας (p=0,034), έχουν επικοινωνήσει με συναδέλφους σε άλλα τμήματα του νοσοκομείου σχετικά με το σχέδιο σε περίπτωση σεισμού (p=0,004) και γνωρίζουν τις αρμοδιότητες άλλων φορέων. Επίσης, το νοσηλευτικό προσωπικό εκδηλώνει μέτρια επίγνωση των επαγγελματικών του ρόλων κατά τη διάρκεια σεισμού ή πυρκαγιάς (p=0,002). Φαίνεται να μην πιστευουν ότι, τόσο οι ίδιοι όσο και το νοσοκομείο, έχουν την ικανότητα να διαχειριστούν αποτελεσματικά μια κρίση (p=0,002). Τέλος, δεν αντιλαμβάνεται απόλυτα τα ωφέλει από την εκπαίδευση και την ενημέρωση του σχετικά με τη διαχείριση μαζικών καταστροφών (p=0,001).
Συμπεράσματα: Το νοσηλευτικό προσωπικό δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένο για την αντιμετώπιση μιας καταστροφής που μπορεί να συμβεί από σεισμό ή πυρκαγιά και παρουσιάζει μέτρια έως χαμηλή ετοιμότητα. Η περαιτέρω έρευνα για την ετοιμότητα, την εκπαίδευση και την κατάρτιση θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά τη στάση του νοσηλευτικού προσωπικού στο πλαίσιο αντιμετώπισης μιας καταστροφής και μπορεί να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικά σχέδια αντιμετώπισης νοσοκομειακών καταστροφών.
(EL)
Introduction: The recent natural disasters have made disaster preparedness and education a public priority. Nurse preparedness and prompt response are essential to save lives and reduce the impact of disasters and emerging pandemics.
Purpose: The purpose of this pilot study is to investigate the preparedness of the nursing staff for disasters such as the earthquake and the fire in a public hospital in Attica.
Methodology: A cross-sectional study was performed in a convenience sample of 93 nurses and assistant nurses of a public general hospital in Attica. A structured anonymous questionnaire was used to assess participant readiness. SPSS, chi-square test hypotheses and Pearson's coefficient were used for data analysis. A p-value <0.05 was defined as statistically significant.
Results: The participation rate was 86.9%, the majority (86%) consisting of women.
Most belonged to the 40-50 age group, while the average professional experience of the nurses was 15.2 (±10.6) years. The majority of participants were nurses (77.4%) and worked in the Intensive Care Unit (26.9%). Half had worked in other hospitals earlier (52.7%) and had not been informed about natural disaster response after being hired at the present hospital (53.8%).
Nursing assistants seem to be more aware of their role than nurses in case of an earthquake or fire during their work time. As well as the responsibilities of other involved bodies, (p=0.047 and p=0.008 respectively). Participants who had previous information knew that there is an action plan in case of an earthquake (p=0.001). Previous work experience in another hospital has a significant influence on nurses' preparedness, as those who had worked in other hospitals would participate in preparedness exercises (p=0.034), have communicated with colleagues in other departments of the hospital about the earthquake plan (p=0.004) and are aware of the responsibilities of other institutions. In addition, nursing staff express moderate awareness of their professional roles during an earthquake or fire (p=0.002). They do not seem to believe that, both they and the hospital, have the capacity to effectively manage a crisis (p=0.002). Finally, they do not fully understand the benefits of being trained and informed about mass disaster management (p=0.001).
The final conclusion is that the nursing staff is not adequately prepared to deal with a mass disaster and shows moderate to low preparedness. Research on preparedness, education, and training could positively influence the attitudes of nursing staff in the context of disaster response and may lead to more effective hospital disaster response plans.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
