Η φιλοσοφία και το θέατρο είναι έννοιες μεταξύ τους τόσο συνυφασμένες που τα όρια τους είναι δυσδιάκριτα. Ως πνευματικές δραστηριότητες του ανθρώπου προσπαθούν από τη μία να αντιληφθούν τη δομή της πραγματικότητας και από την άλλη να την εκφράσουν επακριβώς. Μέσο της έκφρασης αυτής είναι η γλώσσα. Έγινε όμως αντιληπτό ότι πολλά πράγματα, ή γεγονότα όπως τα αναφέρει ο Ludwig Wittgenstein δεν μπορούσαν να εκφραστούν με τη γλώσσα, το νόημα δεν μπορούσε να αποδοθεί μέσω της γλώσσας. Έτσι, έννοιες όπως της μεταφυσικής, της ηθικής, της θεολογίας ανήκουν στο άφατο, ή όπως το ονομάζει, ο Wittgenstein, στο “μυστικό”. Το θέατρο για χρόνια ακολουθούσε βασικά χαρακτηριστικά της τραγωδίας, όπως τη δομή, την πλοκή και την κάθαρση. Όμως, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το ονομαζόμενο θέατρο του Παραλόγου προσάρμοσε αυτά τα παραπάνω χαρακτηριστικά στα θεατρικά του έργα προκειμένου να μεταφέρει στη σκηνή την παράλογη πραγματικότητα που ακολούθησε τον πόλεμο όπως την αντιλήφθηκαν οι θεατρικοί συγγραφείς, όπως ο Samuel Beckett. Ανάμεσα στα χαρακτηριστικά που προσαρμόστηκαν ήταν και αυτό της γλώσσας, όπου πλέον μπορεί κάτι να ειπωθεί ακόμη και με τη σιωπή.
(EL)
Philosophy and theater are concepts so interwoven that their boundaries are indiscernible. As human intellectual activities they try on the one hand to perceive the structure of reality and on the other hand to express it accurately. The medium of this expression is language. But it was realized that many things, or events as Ludwig Wittgenstein mentions them, could not be expressed by language, the meaning could not be conveyed through language. Thus, concepts such as metaphysics, ethics, theology belong to the unspeakable, or as Wittgenstein calls it, to the "secret". Theater for years followed basic features of tragedy, such as structure, plot, and catharsis. But after World War II, the so-called Theater of the Absurd adapted these above characteristics to its plays in order to bring on stage the absurd reality that followed the war as perceived by playwrights such as Samuel Beckett. Among the features that were adapted was that of language, where now something can be said even with silence.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
