Η Διαλεκτική Συμπεριφορική Θεραπεία (ΔΣΘ) έχει αποδειχθεί πως είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για άτομα με Οριακή Διαταραχή Προσωπικότητας (ΟΔΠ). Η υποστήριξη των ατόμων αυτών από φροντιστές, όπως μέλη της οικογένειας, φίλους ή συντρόφους, κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας, μπορεί να είναι καθοριστική για την επίτευξη της ύφεσης της οριακής συμπτωματολογίας.
Η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο να μελετήσει τη δημιουργία ενός πρωτοκόλλου παρέμβασης μέσω ομάδας εκπαίδευσης δεξιοτήτων για γονείς ατόμων που πάσχουν από ΟΔΠ με συννοσηρότητα τις διαταραχές πρόσληψης τροφής (ΔΠΤ). Η χρήση της ομάδας εκπαίδευσης δεξιοτήτων έχει καταδειχθεί επιστημονικά ως ένα πολύ σημαντικό και αναπόσπαστο τμήμα της ΔΣΘ. Αρκετοί ερευνητές υποστηρίζουν την ύπαρξη πλεονεκτημάτων από την εκμάθηση των δεξιοτήτων στο γονεϊκό περιβάλλον των πασχόντων από ΟΔΠ καθώς παρατηρείται ασάφεια ως προς την κλινική εικόνα των παιδιών τους, όσο και ελλιπής γνώση και κατανόηση της παρορμητικής αυτοκαταστροφικής τους συμπεριφοράς με αποτέλεσμα να παρερμηνεύονται συχνά οι συμπεριφορές και οι συναισθηματικές εκφράσεις του παιδιού. Οι παρεπόμενες δυσκολίες διαχείρισης των ποικίλων επώδυνων καταστάσεων από τους γονείς έχουν συχνά ως αποτέλεσμα να προκύπτουν δυσμενείς επιπτώσεις στην ψυχική υγεία τόσο των ίδιων όσο και των παιδιών.
Απώτερο σκοπό της έρευνας αποτελεί η μέτρηση της αποτελεσματικότητας της συγκεκριμένης παρέμβασης ως προς την πορεία θεραπείας των ασθενών και την συναισθηματική επιβάρυνση των οικογενειών.
Οι συμμετέχοντες της μελέτης αποτελούνται από : α) θεραπευόμενους που διαγνώστηκαν με τη συνοσηρότητα ΟΔΠ και ΔΠΤ όταν προσήλθαν στη Μονάδα Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής στην Α΄ Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο, και β) από γονείς–φροντιστές των θεραπευόμενων οι οποίοι συμμετείχαν στην ομάδα παρέμβασης, η οποία δομήθηκε ως ομάδα εκπαίδευσης δεξιοτήτων με βάση τις αρχές εφαρμογής της ΔΣΘ. Συνολικά, 72 θεραπευόμενοι, νεαροί ενήλικες από 17 έως 30 ετών, ολοκλήρωσαν τον 1 χρόνο θεραπείας με βάση τη ΔΣΘ, ενώ την ομάδα των φροντιστών ολοκλήρωσαν 54 άτομα.
Η μελέτη εξέτασε αν η ομάδα εκπαίδευσης δεξιοτήτων γονέων-φροντιστών σχετίζεται ή όχι με τη βελτίωση της ψυχικής υγείας των φροντιστών, και βρέθηκε ότι δεν σχετίζεται με τη συνολική τους βελτίωση. Ωστόσο παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική βελτίωση στην συναισθηματική τους επιβάρυνση μετά την 6μηνη παρέμβαση.
Η ψυχική υγεία των θεραπευόμενων τόσο ως προς την συμπτωματολογία της ΟΔΠ όσο και ως προς τη συμπτωματολογία των διαταραχών πρόσληψης τροφής, παρουσίασε στατιστικώς σημαντική βελτίωση σε όλους τους δείκτες ψυχικής υγείας που μετρήθηκαν ένα χρόνο μετά την ένταξή τους στη ΔΣΘ.
Επιπλέον βρέθηκε συμμεταβολή των αποτελεσμάτων μεταξύ των δεικτών της ΟΔΠ και των ΔΠΤ, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι οι ΔΠΤ αντιμετωπίσθηκαν στα πλαίσια της απορρύθμισης του συναισθήματος αυτών των θεραπευόμενων.
Τέλος, βρέθηκε πως όσο εντονότερη ήταν η δυσλειτουργία που εμφάνιζαν οι ασθενείς στην αντιμετώπιση στρεσογόνων καταστάσεων τόσο χειρότερη βρέθηκε να είναι η ποιότητα της ζωής των φροντιστών και όσο μεγαλύτερη ήταν η αύξηση των δεξιοτήτων των θεραπευόμενων ως προς το να αντιμετωπίσουν με θετικότερο τρόπο τις στρεσογόνες καταστάσεις της ζωής τους τόσο μεγαλύτερη ήταν η αύξηση της ποιότητας ζωής των γονέων-φροντιστών, γεγονός που ενισχύει την υπόθεση της αποτελεσματικότητας της ΔΣΘ στη συγκεκριμένη ομάδα ασθενών.
Συνολικά, η ΔΣΘ φαίνεται να είναι αποτελεσματικός τρόπος παρέμβασης τόσο για αυτό το είδος της «δύσκολης» κλινικά ομάδας θεραπευόμενων, όπως επίσης και για τους φροντιστές τους. Ωστόσο, υπάρχει η ανάγκη για διεξαγωγή τυχαιοποιημένα ελεγχόμενων μελετών που να αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα αυτών των παρεμβάσεων ώστε η εφαρμογή ομαδικής εκπαίδευσης δεξιοτήτων για γονείς- φροντιστές ασθενών με ΟΔΠ να θεωρείται και επιστημονικά τεκμηριωμένη.
(EL)
Dialectical Behavior Therapy (DBT), is an effective therapy for individuals with Borderline Personality Disorder (BPD). Support from caregivers, such as family members, friends, or partners, during the therapeutic process, can be crucial for achieving remission of the bordering symptomatology.
This study aimed to measure the effectiveness of a brief DBT skills-based intervention for caregivers of people suffering from BPD with comorbid Eating Disorders (EDs). The proposed intervention consists of 8 4-hour skills training meetings over six months. The use of skills training group appears scientifically proven to be a very important and integral part of DBT. Several researchers support the existence of advantages of learning skills in the parenting environment of those with BPD as ambiguity is observed regarding the clinical picture of their children as well as insufficient knowledge and understanding of their impulsive, self-destructive behavior, with the result that the child's behaviors and emotional expressions are often misinterpreted. The accompanying difficulties in managing the various painful situations by the parents often result in adverse effects on the mental health of both themselves and the children. The ultimate aim of the research is to measure the effectiveness of the specific intervention in terms of the treatment course of the patients and the emotional burden on families.
The participants of the study consist of: a) patients who were diagnosed with the comorbidity of BPD and ED during their assessment at the Eating Disorders Unit in the 1st Psychiatric Clinic of the University of Athens, Eginition Hospital, and b) by parents-caregivers of the patients under treatment who participated in the intervention group, which was structured as a skills training group based on the principles of DBT. In total, 72 young adults aged 17 to 30 completed the 1-year treatment based on DBT, while 54 people completed the group of caregivers.
The study looked at whether or not the parent-caregiver skills training group was associated with improvement in caregivers' mental health, and it was found to be unrelated to their overall improvement. However, a statistically significant improvement in their emotional burden was observed after the 6-month intervention. The mental health of those being treated, both in terms of the symptoms of BPD and in terms of the symptoms of EDs, showed a statistically significant improvement in all mental health indicators measured 1 year after joining DBT.
In addition, covariation of results was found between indicators of BPD and EDs, which confirms that the EDs were treated in the context of the emotion dysregulation of these patients. Finally, the more intense the dysfunction displayed by the patients in dealing with stressful situations, the worse the quality of life of the caregivers was found to be, and the greater the increase in the skills of the treated patients to deal with stressful situations in their lives more positively, the greater the increase in the quality of life of the parents-caregivers, which reinforces the hypothesis of the effectiveness of DBT in this particular group of patients.
Overall, DBT appears to be an effective mode of intervention for this clinically "difficult" group of patients and their caregivers. However, there is need for randomized controlled trials to demonstrate the effectiveness of these interventions so that the implementation of group skills training for parents-caregivers of patients with BPD can be considered scientifically substantiated.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
