ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το νεφροβλάστωμα αποτελεί έναν από τους πιο συχνούς συμπαγείς όγκους στην παιδική ηλικία. Ο αριθμός των γονιδίων και των συνδρόμων που σχετίζονται με το νεφροβλάστωμα διαρκώς αυξάνεται. Η αναζήτηση μοριακών βλαβών έχει βοηθήσει σημαντικά στην κατηγοριοποίηση των ασθενών, την εξατομίκευση της θεραπείας και στην πιο ακριβή πρόγνωση. Η ταυτοποίηση ύπαρξης συνδρόμου προδιάθεσης για νεφροβλάστωμα βοηθάει στην καλύτερη διαχείριση των ασθενών και στην μακροχρόνια παρακολούθησή τους. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η ανίχνευση γενετικών – κληρονομικών και σωματικών – παραλλαγών σε παιδιά που νόσησαν με νεφροβλάστωμα και η συσχέτισή τους με την πορεία και την έκβαση των ασθενών που θεραπεύτηκαν/-ονται στην Πανεπιστημιακή Μονάδα Ογκολογίας-Αιματολογίας (ΠΟΑιΜ) του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία».
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ Το δείγμα της ερευνητικής εργασίας προήλθε από τα αρχεία της ΠΟΑιΜ.
Συμπεριλήφθηκαν είκοσι παιδιατρικοί ασθενείς με νεφροβλάστωμα. Έγινε αναζήτηση σωματικών και κληρονομικών παραλλαγών σε γονίδια και γενετικούς τόπους που έχουν συνδεθεί με νεφροβλάστωμα, μέσω αλληλούχησης, εντοπισμού ελλειμάτων και διπλασιασμών και μελέτης του προφίλ μεθυλίωσης. Χρησιμοποιήθηκαν τα αποτελέσματα προηγούμενων ελέγχων με NGS και μελέτης του εξωτερικού. Έγινε συσχέτιση των ευρημάτων με την κλινική εικόνα των ασθενών και σύγκριση με τη διεθνή βιβλιογραφία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Εντοπίστηκαν συνολικά είκοσι τρεις γενετικές παραλλαγές, από τις οποίες οι πέντε ήταν κληρονομικές σημειακές παραλλαγές (τρεις στο WT1 και δύο στο TP53), οι οκτώ ήταν σημειακές σωματικές αλλαγές (τέσσερις στο WT1, δύο στο TP53, μία στο CTNNB1 και μία στο NF2), οι δεκατρείς ήταν σωματικές παραλλαγές που αφορούσαν μεγάλες περιοχές του γονιδιώματος (έλλειμμα TP53, 1p, 16p, 16q, MYCN και 1q, MYCN, TP53 και FBXW7 gain) και η μία ήταν διαταραχή του προφίλ μεθυλίωσης (υπερμεθυλίωση του ICR1 στην περιοχή 11p15 στον καρκινικό ιστό και 30% στο
φυσιολογικό νεφρό).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η κληρονομική παραλλαγή στο WT1 ήταν πιθανά παθογόνος και επομένως υπήρξε η διάγνωση συνδρόμου προδιάθεσης σε καρκίνο σε έναν ασθενή, ενώ οι άλλες τέσσερις κληρονομικές παραλλαγές θεωρήθηκαν καλοήθεις παραλλαγές. Όλες οι σημειακές σωματικές παραλλαγές θεωρήθηκαν άγνωστης κλινικής σημασίας, εκτός από μία που θεωρήθηκε πιθανής κλινικής σημασίας. Η διαταραχή της μεθυλίωσης θεωρήθηκε σωματική ή μωσαϊκή βλάβη και η ασθενής δεν μπήκε σε πρωτόκολλο παρακολούθησης, λόγω της ηλικίας της. Οι δύο ασθενείς που υποτροπίασαν είχαν μοριακά ευρήματα που θεωρούνται κακής πρόγνωσης. Η ύπαρξη παρόμοιων
μοριακών ευρημάτων και σε άλλους ασθενείς έχει ερευνητικό ενδιαφέρον όσον αφορά τη μελλοντική τους πορεία και τη πιθανότητα υποτροπής, με τελικό στόχο την έγκαιρη εντατικοποίηση της θεραπείας τους. Η παρούσα μελέτη αποτελεί την πρώτη μοριακή μελέτη στην Ελλάδα που αφορά το νεφροβλάστωμα, με απώτερο σκοπό αυτές οι αναλύσεις να ενταχθούν στην ρουτίνα του εργαστηρίου προς όφελος όλων των ασθενών με νεφροβλάστωμα στην Ελλάδα.
(EL)
BACKGROUND Nephroblastoma is one of the most common solid tumors in children. The number of related genes and syndromes is constantly increasing. The identification of molecular targets has contributed greatly to the stratification of patients, the individualization of treatment and the precise prognosis. Identifying the existence of a syndrome predisposing to nephroblastoma contributes to more accurate management and the long-term surveillance of patients.
AIM The aim of this project was the detection of genetic – germline and somatic- variants in children who were diagnosed with nephroblastoma and their correlation with the course and the outcome of patients who were/are being treated in the University Oncology-Hematology Unit (POHemU) of the “Aghia Sophia” Children’s Hospital.
METHODOLOGY The sample of this research project was selected from POHemU ‘s records. Twenty pediatric patients with nephroblastoma were included. Somatic and germline variants in genes and genetic loci correlating with nephroblastoma were searched, through sequencing, detection of deletions and duplications and studying of the methylation profile. The results of previously performed NGS testing and of a study abroad were used. The findings were correlated with the clinical course of the patients and compared with the international literature.
RESULTS Twenty three genetic variants were detected, of which five were germline point variants (three in WT1 and two in TP53), eight were somatic point variants (four in WT1, two in TP53, one in CTNNB1 and one in NF2), thirteen were somatic variants of big regions of the genome (TP53, 1p, 16p, 16q and MYCN deletion and 1q, MYCN, TP53 and FBXW7 gain) and one was a disorder of the methylation profile (gain of methylation in ICR1 of 11p15 in cancerous tissue and 30% in normal
tissue).
CONCLUSIONS The germline variant in WT1 was likely pathogenic and thus the diagnosis of a cancer predisposition syndrome was made in one patient, while the other 4 germline variants were benign variants. All somatic point variants were considered to be variants of unknown significance, apart from one, which was considered to be a variant of potential clinical significance. The methylation disorder was a somatic or mosaic one and the patient did not go under surveillance protocol due to her age. Two patients that relapsed had molecular markers that are associated with poor prognosis. The
presence of such markers in other patients has a research interest regarding their future clinical course and their possibility of relapse, with the ultimate goal being the timely upgrade of the treatment of such patients. This project is the first molecular analysis of nephroblastoma in Greece, aiming to the inclusion of these molecular test in the lab routine, in the benefit of all patients with nephroblastoma in Greece.
(EN)
/aggregator-openarchives/portal/institutions/uoa
