This doctoral project explores the narrative representations of transforming subjectivity in modernist and post-modernist texts that deploy the trope of metamorphosis. Subjectivity is explored within a psychoanalytic framework and from a comparative lens, through the juxtaposition of selected short stories and novels of metamorphosis from different literatures, produced in different languages and under different geocultural and historico-political conditions, from 1915 to 1996. Chapter One explores subjectivity as sacrificial and in conflict with a symbolic father-authority, through a close reading of insect metamorphosis in Franz Kafka’s “The Metamorphosis” (1915) and Vladimir Nabokov’s “The Aurelian” (1931). Chapter Two addresses the postcolonial dimension of subjectivity and its collective construction in terms of the loss of home in Alejo Carpentier’s The Kingdom of This World (1949) and Vassilis Vassilikos’s …and dreams are dreams (1988). Chapter Three pairs two feminist writers and their stories of metamorphoses, Virginia Woolf’s Orlando: A Biography (1928) and Darrieussecq’s Pig Tales: A Novel of Lust and Transformation(1996), to explore subjectivity as hybrid: androgynous and human-animal like. Metamorphosis, as this project suggests, allows us to explore an array of subjectivities, both individual and collective: it points to the issues of death, rebirth, sacrifice, the subject’s position within a nation and the processes of nation-formation, and creative writing as negotiating loss, while it also challenges the established boundaries of gender and animal representation. This thesis argues that the twentieth-century storiesof metamorphosis which are being examined here articulate a certain metamorphosis in our very conception of subjectivity, namely, the reconceptualization of subjectivity as hybrid, metamorphic, and bound to individual and collective transformations.
Αντικείμενο της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι οι αφηγηματικές αναπαραστάσεις της μεταμορφικής υποκειμενικότητας σε κείμενα της μοντέρνας και μεταμοντέρνας λογοτεχνίας στα οποία κυριαρχεί η μεταμόρφωση ως σχήμα λόγου. Η υποκειμενικότητα προσεγγίζεται ψυχαναλυτικά και συγκριτικά, μέσω της αντιπαράθεσης επιλεγμένων διηγημάτων και μυθιστορημάτων από διαφορετικές κουλτούρες, γλώσσες καθώς και ανόμοια κοινωνικά, ιστορικά και πολιτικά πλαίσια, από το 1915 έως και το 1996. Το πρώτο κεφάλαιο εξετάζει την υποκειμενικότητα υπό το πρίσμα της θυσίας και σε σύγκρουση με την συμβολική, πατρική εξουσία, όπως προκύπτει από την σύγκριση της "Μεταμόρφωσης" (1915) του Φραντς Κάφκα και τον "Εντομολόγο" (1931) του Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ. Το δεύτερο κεφάλαιο θέτει το ζήτημα της επιρροής της Μετα-αποικιοκρατίας στην δημιουργία της υποκειμενικότητας σε ότι αφορά την απώλεια της πατρίδας στα έργα του Αλέχο Καρπεντιέ "Επι Γης Βασιλεία" (1949) και του Βασίλη Βασιλικού "Υπάρχουν Όνειρα" (1988). Το τρίτο κεφάλαιο συγκρίνει δύο φεμινιστικές προσεγγίσεις μεταμόρφωσης από δύο γυναίκες συγγραφείς, το "Ορλάντο" (1928) της Βιρτζίνια Γουλφ και τις "Μεταμορφώσεις" (1996) της Μαρί Νταριεσέκ για να εξετάσει την ιδέα της υποκειμενικότητας ως υβριδικής, ανδρόγυνης και ζωομορφικής. Η μεταμόρφωση, σύμφωνα με τη διατριβή, μας επιτρέπει να εξερευνήσουμε μια σειρά από υποκειμενικότητες, ατομικές και συλλογικές. Η διατριβή προτείνει ότι οι προαναφερθείσες ιστορίες μεταμόρφωσης από τον εικοστό αιώνα καθιστούν ικανές να μεταμορφώσουν κυρίαρχες ιδέες για την υποκειμενικότητα και να βοηθήσουν στη σύνθεση μιας μεταμορφικής, υβριδικής υποκειμενικότητας.
Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
