Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία με τίτλο «Η “Ἑκάβη” του Εὐριπίδη και η Εκάβη “Mulier Clara” του Βοκκάκιου» επιχειρεί να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα της Εκάβης, της πιο «δυστυχισμένης» ύπαρξης, όπως έχει μείνει γνωστή στην ιστορία της λογοτεχνίας.
Ξεκινώντας από τον Όμηρο, η Εκάβη απασχόλησε, ως βασίλισσα και τραγική μητέρα, τόσο την Ελληνορωμαϊκή όσο και την Ιταλική λογοτεχνία παραμένοντας διάσημη, περισσότερο για την τραγικότητά της παρά για το βασιλικό της αξίωμα. Όσο μεγάλη και λαμπερή ήταν η ευτυχία της στην Τροία, τόσο τραγική και αβάσταχτη ήταν η δυστυχία της στο τέλος του πολέμου.
Ο Ευριπίδης την επέλεξε ως πρωταγωνίστρια σε δύο τραγωδίες του, ενώ ο Βοκκάκιος της αφιέρωσε ένα κεφάλαιο στο λατινικό του έργο, «De Mulieribus Claris». Τόσο ο αρχαίος Έλληνας τραγικός ποιητής όσο και ο Ιταλός λογοτέχνης θεώρησαν ότι ο πολυτάραχος βίος της μπορούσε να προσφέρει ένα ξεχωριστό δίδαγμα στο κοινό τους. Η σύντομη αυτή μελέτη διερευνά συγκριτικά στους δύο συγγραφείς, την πρόσληψη του μύθου της Εκάβης, την παρουσίαση της μορφής της, καθώς και τη θέση της γυναίκας στις κοινωνίες των αντίστοιχων εποχών.
Ευριπίδης και Βοκκάκιος, δύο μεγάλοι ουμανιστές, επιλέγουν την Εκάβη για να αναδείξουν το δυναμισμό, την υπεροχή και τη μοναδικότητα της γυναικείας προσωπικότητας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τους άρρηκτους δεσμούς του Eλληνορωμαϊκού πολιτισμού.
(EL)
This thesis, entitled «Euripides' Hecuba and Boccaccio's Hecuba "Mulier Clara"», attempts to profile Hecuba’s personality, the “most unfortunate” existence, as has become known in the history of literature.
Starting with Homer, Hecuba occupied, as queen and tragic mother, both Greco-Roman and Italian literature, remaining famous, more for its tragedy than for its royal office. As great and brilliant was her happiness in Troy, so tragic and unbearable was her misery at the end of the war.
Euripides chose her as the main character in two of his tragedies, “Hecuba” and “Trojan Women”, while Boccaccio dedicated a chapter to her in his Latin work, "De Mulieribus Claris". Both the ancient Greek tragic poet and the Italian writer believed that her turbulent life could offer a moral lesson to their audience. This brief study comparatively investigates in these works, the reception of the myth of Hecuba, the presentation of its form, as well as the position of women in the societies of the respective eras.
Euripides and Boccaccio, two great humanists, choose Hecuba to highlight the dynamism, superiority and uniqueness of the female personality, while revealing the indissoluble ties of Greco-Roman culture.
(EN)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
