Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στα έργα Autobiography of Red(1998) και Red Doc> (2003) ως εναλλακτικές αλλά ισάξια δυναμικές διασκευές του λυρικού ποιήματος, Γηρυονηίς του Στησιχόρου (περί το 600 π.Χ.) με σκοπό να καταδείξει τη σύνδεση ανάμεσα στον αρχαίο ελληνικό μύθο και την queerθεωρία. Υπό αυτό το πρίσμα, η επιλογή της συγγραφέως να μεταγράψει μια βίαιη ηρωική πράξη ως ερωτικό ειδύλλιο, θα εξεταστεί ως μια πρόκληση ενάντια σε μια δύσκαμπτη επική παράδοση που λειτουργεί στο πλαίσιο ενός συστήματος πατριαρχικών αξιών. Ειδικότερα, θα αντιπαραβάλλω τους χαρακτήρες του Ηρακλή και του Γηρυώνη ως δύο όψεις του ίδιου ηρωικού «νομίσματος», αντλώντας το θεωρητικό μου πλαίσιο από τα έργα των Joseph Campbellκαι Umberto Eco. Συνεπώς, αφού εντοπίσω τα ομοερωτικά μοτίβα που εκκινούν την είσοδο των ηρώων στην περιπέτεια στο πρώτο έργο, θα παρακολουθήσω την εξέλιξη ήρωα και του ταξιδιού του και στα δυο έργα. Σε αυτό το πλαίσιο, τα έργα της Carson θα ερευνηθούν ως δύο πολυσήμαντα λογοτεχνικά κείμενα που μπορούν να υποστηρίξουν τον queerπολιτικό ακτιβισμό μέσα από μια συνειδητή άσκηση της διαφυλοκειμενικής γραφής. Κατ’ επέκταση, κάνοντας χρήση ενός νεοσχηματισμένου όρου, που προέρχεται από την μελέτη της Hatice Karaman πάνω στη μετα-δομιστική θεωρία, θα επιχειρήσω να περιγράψω πώς η επαφή δύο χρονολογικά ετερόκλητων συγγραφέων και λογοτεχνιςκών ειδών μεταμορφώνει τις κειμενικές αυτές μονάδες σε δύο ουσιαστικά queer θέασεις/θέες. Τέλος, η αμφισβήτηση του διττού νοήματος του μύθου ως γλωσσική μονάδα προφορικής ή γραπτής παράδοσης, όπως επίσης και ως ψέματος (κατά τη δημώδη χρήση του όρου), όπως αυτή εγγράφεται μέσα από το αυτοβιογραφικό εγχείρημα του Γηρυώνη, θα αντιμετωπιστεί ως μια δυναμική μορφή αντίστασης, η οποία μπορεί να μεταφερθεί από τη λογοτεχνική στην κοινωνική πραγματικότητα.
(EL)
Focusing on Anne Carson’s Autobiography of Red (1998) and Red Doc> (2003) as two alternative yet equally powerful rewritings of Stesichoros’ Geryoneis (600 ca. BC), this thesis aims to establish a link between ancient Greek myth and queer theory. Along these lines, the modern author’s choice to introduce her readers to a homoerotic romance rather than a violent act of bravery will be perceived as a challenge towards a rigid epic tradition operating on a system of patriarchal values. More specifically, drawing my material from the theoretical frameworks of Joseph Campbell and Umberto Eco, I will compare and contrast Geryon and Herakles as two sides of the same heroic coin. Thus, after locating the homoerotic patterns informing their initial quest in the first novel, I will argue for the birth of a new kind of heroic identity by tracing the development of hero and his journey on both novels. Against this backdrop, Carson’s works will be examined as two multilayered literary texts advocating queer politics though a conscious practice of intersextual writing.
By employing intersextuality, a term that stems from Hatice Karaman’s study of post-structuralist theory, I intend to delineate how the communion of chronologically disparate authors and literary genres transforms Carson’s works into two essentially queer sites/sights. Finally, challenging the double meaning of myth as a linguistic unit of oral or written tradition as well as in its vernacular use as a lie, Geryon’s endeavors to compose an autobiographical account of his story will be examined as a dynamic form of resistance that can ultimately be transcribed from the literary to the social sphere.
(EN)